Asertywność przejawia się w zachowaniach, które wyrażają akceptację oraz szacunek dla siebie i innych, pod każdym względem, niezależnie od sytuacji. Zachowanie asertywne w kontaktach międzyludzkich wiąże się z jasnym i spokojnym przekazywaniem swoich opinii oraz oczekiwań, a także stanowczym realizowaniem własnych potrzeb i praw z uwzględnieniem potrzeb drugiej strony. Osoba asertywna potrafi bez lęku komunikować się z innymi, wyrażać swoje zdanie i egzekwować swoje prawa. Postawa asertywna towarzyszy osobom, które stawiają sobie realistyczne, możliwe do zrealizowania w danym czasie cele, dzięki czemu w pełni wykorzystują swoje możliwości, chroniąc się przed rozczarowaniem i krytyką otoczenia. Osoba asertywna daje sobie prawo do błędu i potknięcia, analizując je i wyciągając z nich wnioski na przyszłość. Dostrzega swoje doświadczenie i osiągnięcia, jest świadoma swoich mocnych i mniej mocnych stron.

Asertywność to obok empatii podstawowa umiejętność wchodząca w skład inteligencji emocjonalnej. Asertywność jest umiejętnością nabytą i tak jak dobrej, otwartej komunikacji można się jej nauczyć w dorosłym życiu. Herbert Fensterheim, współtwórca teorii asertywności zalecał, aby w razie wątpliwości dotyczących tego, czy wybrane postępowanie jest asertywne, sprawdzić czy zwiększa ono nasz szacunek do samego siebie; jeśli tak jest – zachowanie jest asertywne.

Brak asertywności może powstrzymywać Panią/Pana przed wykorzystaniem swojego potencjału i osiąganiem wyznaczonych celów zarówno w życiu osobistym, jak i zawodowym.